Stadyum Melodileri 5 - I'm Forever Blowing Bubbles

1918-19 yıllarında İngiltere'de popülarite kazanmış bir şarkıymış bu. Billy J. "Bubbles" Murray'ın benzerliği üzerine, ona ithafen söylenmeye başlamış Londra'nın mahalle takımında. 1920'lerin sonlarında West Ham taraftarları şarkıyı stada taşımışlar ve dillerden düşmemiş bir daha. Liverpool'un you will never walk alone'u ile birlikte İngiltere futbol tarihine tanıklık eden iki şarkıdan birisidir bu 'Bubbles'Şarkının kayıtlara geçen ilk tezahürat söylemi ise 1922 yılında Swansea Town'a ait. Fazla uzun soluklu olmamış demek ki, ya da West Ham baskın çıkıp ele geçirmiş, kim bilir. Cockney Rejects tarafından 1980'de coverlanan şarkı küçük hobbit Elijah Wood'un başrol oynadığı Green Street Hooligans filminde de soundtrack, ana şarkı, ruh, yürek konumunda. Tribünlerden canlı canlı serenad;Şarkıyla ilgili efsaneler arasında şöyle bir anektod var ki, ruhu çok daha iyi yansıtıyor: 1995'te Blackburn'ün şampiyonluğunu ilan edebilmesi için West Ham'ın ManU'dan puan alması gerekiyor. Blackburn soyunma odasında söylenen şarkı işte bu. Oradan öbür maçı etkileyebiliyorlar ama, West Ham 1-1'lik skorla alıveriyor 1 puanı.

The West Ham United anthem - I’m Forever Blowing Bubbles
(short version)
I’m forever blowing bubbles, pretty bubbles in the air
They fly so high,
Nearly reach the sky,
Then like my dreams they fade and die
Fortune’s always hiding,
I’ve looked everywhere
I’m forever blowing bubbles, pretty bubbles in the air
United! United!